🎈 Prof Dr Hab Wanda Olech Piasecka

Patronat Konferencji: prof. dr hab. Wiesław Bielawski JM Rektor SGGW prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka Dziekan Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW dr hab. Jarosław Gołębiewski Dziekan Wydziału Nauk Ekonomicznych SGGW Operacja realizowana w ramach planu działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020.

Żubr, bo o nim mowa, od wielu lat jest pod ścisłą ochroną i wymaga szczególnej opieki. Naukowcy ze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie pod kierownictwem prof. dr hab. Wandy Olech-Piaseckiej z Katedry Genetyki i Ochrony Zwierząt Instytutu Nauk o Zwierzętach, starają się stworzyć mu odpowiednie warunki bytowania, pomóc współistnieć z mieszkającymi wokół ludźmi i uodpornić się na czyhające choroby. Jak wyglądają prowadzone badania i w jaki sposób wpływają na zwierzęta? Czy żubrom rzeczywiście coś grozi? I czy ludzie uwielbiają je i nie boją się stanąć oko w oko z królem puszczy? Ważne monitoringi, bank genów i gatunek parasolowy Naukowcy monitorują rozmieszczenie żubrów za pomocą obroży telemetrycznych. – Mamy w tej chwili aplikację na smartfony, która pozwala zapisywać obserwacje bezpośrednie – mówi prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka. – Mamy także wyniki obserwacji bezpośrednich prowadzonych w terenie przez leśników. Bazując na tych informacjach staramy się określić ile jest żubrów, jaki zajmują areał, jak się zachowują w ciągu sezonów zimowych i letnich, na jakim terenie przebywają i dlaczego, jak zmieniły swoje zwyczaje bądź jakie czynniki powodują, że one wybierają taki a nie inny kawałek powierzchni lasu. Ważnym badaniem jest również monitoring genetyczny, do którego wykorzystujemy zebrany materiał biologiczny od żubrów. Materiał pobiera lekarz weterynarii podczas badania żywego zwierzęcia lub martwego. Celem tych badań jest odpowiedź na pytanie, jak zmienna jest populacja żubra, jak się różnią poszczególne populacje między sobą, co możemy zrobić, żeby np. wzbogacić zmienność genetyczną którejś z populacji, w jaki sposób żubry się przemieszczają. – Dodatkowo będziemy szukać pewnego związku pomiędzy genetyką a stanem zdrowia – podejrzewamy, że brak odporności na niektóre choroby może mieć w jakiś sposób podłoże genetyczne. Chcemy to sprawdzić – dodaje prof. Olech-Piasecka. Podczas pobierania materiałów do badań od żywego zwierzęcia pobierana jest krew, wymazy, próbki włosów. Wykonywana jest cała serologia, bakteryjna i wirusowa. Natomiast w przypadku śmierci, pobierane są różnego rodzaju tkanki, robiona są badania histologiczne. Pobierane są komórki rozrodcze, zarówno jądra jak i jajniki. Materiał jest kriokonserwowany. – Bank komórek rozrodczych posiadamy przede wszystkim dlatego, ponieważ nie wiemy co będzie w przyszłości – wyjaśnia Profesor. – Boję się tego, że w pewnym momencie Europa zostanie kompletnie zablokowana, jeżeli chodzi o ruch żywych zwierząt. Może pojawić się jakaś choroba, która uniemożliwi transport z jednego rejonu do drugiego. Występowały już przypadki chorób obcych dla Europy a mających negatywny wpływ na żubry jak np. choroba błękitnego języka. I wtedy gdy zablokowany jest ruch żywych zwierząt będziemy mogli transportować embriony. Materiały od żubrów kolekcjonowane są już od wielu lat, z całej Europy. Idea banku genów jest taka, że po dokonaniu badań wyniki mają być dostępne innym zespołom badawczym. Być może inne zespoły dołożą własne wyniki. W banku genów ważnym elementem jest baza danych, dzięki współpracy nauka idzie do przodu. Monitoringi mają również za zadanie wykazać, jaka jest rola żubra w kształtowaniu środowiska. Ten gatunek pełni rolę parasola. Dla niego przygotowywane są łąki, dostarczany jest pokarm. Oczywiście, korzystają z tego inne zwierzęta. – Robimy zdjęcia fitosocjologiczne na łąkach, które są użytkowane przez żubry w porównaniu do łąk, które nie są przez nie użytkowane. Robimy to w zagrodach, w których żubry bytują już od dłuższego czasu. Mamy dokładnie to samo środowisko za płotem i wewnątrz. I możemy porównać jaka jest różnica w składzie gatunkowym, tudzież wszystkich zmianach jakie zostały przez zwierzęta wprowadzone. Działania prowadzone dla ochrony żubra wpływają pozytywnie na inne gatunki i wzrasta różnorodność biologiczna. Taki jest wpływ gatunku parasolowego. Nasze działania dla żubra i sam żubr powodują, że powstają tereny otwarte w mozaice leśnej a w konsekwencji wiele gatunków roślin i zwierząt charakterystycznych dla tych ekosystemów. Efekty badań, choroby i przysięga lekarza weterynarii Pojawiły się pierwsze wyniki badań prowadzonych nad żubrami. Ciekawostką jest, że stado prowadzone przez tę samą krowę, swoje zwyczaje powtarza co roku. Migracja stad krów jest niewielka, zaledwie kilkanaście kilometrów. Dzięki tym obserwacjom można przewidzieć, co będzie działo się ze stadem żubrów w danym sezonie. Oczywiście przy założeniu, że ta sama krowa nadal będzie prowadzić stado, a z reguły tak się dzieje przez kilka lat. – Aktualnie badamy i próbujemy odpowiedzieć na pytanie, jak żubry zachowują się w Puszczy Białowieskiej – tłumaczy prof. dr hab. W. Olech-Piasecka. – W tej chwili to jest nie ta sama puszcza, która była. Tam jest bardzo dużo powierzchni, na której stoi świerk, który po prostu się wali. Powoduje to, że ten teren dla żubra jest nie do przebycia. Zwierzę wchodzi w pułapki, w związku z tym musi zmienić swoje trasy migracji i swoje przyzwyczajenia. Obserwując stado czasem zdarza się zauważyć, że jakiś osobnik odstaje od reszty, nie zachowuje się normalnie, a reszta stada nie interesuje się nim. Po wnikliwej obserwacji przeważnie okazuje się, że zwierzę jest chore. W takiej sytuacji należy je wyeliminować. Nie ma możliwości leczenia wolno żyjących zwierząt, ponieważ to jest bardzo duży stres dla nich, np. z powodu nagłego zamknięcia na jakiejś małej powierzchni i bliskiego kontaktu z człowiekiem. Natomiast, kiedy zwierzę jest na wolności, nie ma możliwości podawania leku w sposób precyzyjny. Leczenie może okazać się bardziej negatywne niż sama choroba. – W Bieszczadach mamy w tej chwili pasożyty, które wchodzą żubrom do oczu – podaje przykład prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka. – Niestety, u żubra dopiero wtedy choroba jest zauważalna, kiedy pasożyty już zrobią swoje, zasieją spustoszenie i żubr ślepnie – oczy zachodzą bielmem. Zwierzę się obija o drzewa, bo nic nie widzi. To jest ogromny ból dla zwierzęcia – trze oko, żeby pozbyć się problemu. Te pasożyty są przenoszona przez muchy, co powoduje że kolejne żubry w stadzie są zakażane. Zabicie zwierzęcia w takim przypadku jest konieczne i lekarze weterynarii zalecają to, żeby chronić resztę stada. Przysięga lekarza weterynarii mówi o tym, że ma on robić wszystko, aby zwierzę uniknęło cierpienia. Jeżeli widzi co się dzieje i zdaje sobie sprawę, że rokowania są niewielkie, to podjęcie decyzji o eliminacji jest jego obowiązkiem. Potem naukowcy otrzymują materiały do badań, w taki sposób uzupełniany jest bank genów. Oko w oko z żubrem Szansa, żeby spotkać żubra na terenie otwartym jest niewielka. Żubry widzą i słyszą znacznie wcześniej niż niejeden turysta. Ustawiają się wtedy frontem do człowieka i obserwują go. Jeśli uznają, że jest dla nich za blisko, to wtedy po prostu się odsuwają. Spotkania oko w oko z żubrami zdarzają się w okolicach Puszczy Białowieskiej i Puszczy Knyszyńskiej, gdzie rzeczywiście te zwierzęta są niepokojone przez człowieka. Oczywiście zdarzają się sytuacje, że człowiek przekroczy granicę bezpieczeństwa. W większości przypadków to właśnie jego nieodpowiednie podejście do sytuacji i brak wyobraźni decyduje o tym, co może się wydarzyć w kontakcie z 600 kg zwierzęciem. Bywają też sytuacje, kiedy ludzie prowadzący agroturystykę chcą mieć żubry za oknem (to świetna atrakcja według nich) i dokarmiają je – przyzwyczajają, że zwierzęta mogą dostać pożywienie w określonym miejscu. Problem pojawia się, kiedy sezon turystyczny się kończy, a prowadzący biznes przestają je dokarmiać. One nadal przychodzą i się upominają. Bywa, że wyrządzają szkody w obejściu. Niestety, wtedy też zaczynają się pretensje ze strony właścicieli posesji i pojawia się niechęć do żubrów. A przecież, w tym przypadku zdecydowanie winny jest człowiek. Zdarza się, że problem pojawia się nie z winy człowieka. Tak dzieje się w przypadku, kiedy żubry niszczą pola uprawne. Naukowcy wychodzą temu naprzeciw i starają się, aby powstawały specjalne łąki w kompleksach leśnych z dala od pól uprawnych – to właśnie tereny leśne z łąkami są przyszłością żubra. W końcu, nie bez powodu nazywany jest królem puszczy. Źródło: SGGW Przewodniczącą Rady Społeczno-Naukowej została prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka ze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Na zastępców przewodniczącej powołano Michała Krzysiaka z Białowieskiego Parku Narodowego oraz Piotra Tetlę, emerytowanego pracownika Lasów Państwowych. W skład Państwowej Rady Ochrony Przyrody wchodzą: mgr inż. Leszek Antkowiak – Rada Dyrektorów Polskich Ogrodów Zoologicznych i Akwariów; mgr inż. Beata Bezubik – Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Białymstoku; dr n. med. Grzegorz Chocian – Fundacja Konstruktywnej Ekologii Ecoprobono; dr inż. Izabela Dymitryszyn – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; mgr inż. Maryla Gajownik – Miejski Ogród Zoologiczny w Warszawie; prof. dr hab. Andrzej Grzywacz – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; dr hab. Grzegorz Grzywaczewski, prof. Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie – Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie; dr Janusz Hejduk – Uniwersytet Łódzki; prof. dr hab. Jacek Hilszczański – Instytut Badawczy Leśnictwa; prof. dr hab. Jan Holeksa – Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; mgr Adam Hryniewicz – Miejski Ogród Zoologiczny w Warszawie; dr inż. Ryszard Kapuściński – Liga Ochrony Przyrody; prof. dr hab. inż. Tadeusz Kowalski – Uniwersytet Rolniczy w Krakowie; mgr inż. Maria Krakowiak – Miejski Ogród Zoologiczny w Warszawie; dr Zbigniew Kwieciński – Uniwersytet Szczeciński; prof. dr hab. Maria Ławrynowicz – Uniwersytet Łódzki; prof. dr hab. Jan Marek Matuszkiewicz – Uniwersytet Warszawski; prof. dr hab. Zbigniew Mirek – Polska Akademia Nauk Instytut Botaniki; prof. dr hab. inż. arch. Zbigniew Myczkowski, prof. Politechniki Krakowskiej – Politechnika Krakowska; prof. dr hab. Arkadiusz Nowak – Ogród Botaniczny PAN, Centrum Zachowania Różnorodności Biologicznej; prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; dr hab. Łukasz Popławski, prof. Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie oraz prof. Uczelni Państwowej w Sanoku – Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie oraz Uczelnia Państwowa w Sanoku; prof. dr hab. Axel Schwerk – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; prof. dr hab. inż. Janusz Sowa – Uniwersytet Rolniczy w Krakowie; dr inż. Stefan Traczyk – Nadleśnictwo Jabłonna; dr hab. Justyna Wiland-Szymańska, prof. Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu – Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu; prof. dr hab. Zbigniew Witkowski – Polski Klub Ekologiczny; dr hab. inż. Roman Wójcik – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; dr hab. Tadeusz Zając, prof. Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie – Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk.

dr hab. Wanda Olech-Piasecka - wykładowca, kierownik Katedry Genetyki i Ogólnej Hodowli Zwierząt, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie; 10) dr hab. Kajetan Perzanowski - pracownik naukowy, Stacja Badawcza Fauny Karpat, Muzeum i Instytut Zoologii PAN w Ustrzykach Dolnych;

III edycja Ogólnopolskiego Konkursu PSZCZELARZ ROKU III ogólnopolska konferencja naukowa Szanse i wyzwania pszczelarstwa w Polsce Ogólnopolski Konkursu PSZCZELARZ ROKU III edycja 23 marca 2017 roku w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi odbyła się III Konferencja Naukowa pt. „Szanse i wyzwania pszczelarstwa w Polsce", połączona z ogłoszeniem wyników III edycji Ogólnopolskiego Konkursu „PSZCZELARZ ROKU". Konferencji, organizowanej przez Fundację FEEIROW we współpracy ze Szkołą Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, patronował JM Rektor SGGW prof. dr hab. Wiesław Bielawski, Dziekan Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka oraz Dziekan Wydziału Nauk Ekonomicznych SGGW dr hab. Jarosław Gołębiewski. W konferencji udział brali przede wszystkim pszczelarze oraz przedstawiciele środowiska naukowego związanego z pszczelnictwem. Oficjalnego otwarcia konferencji dokonał Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Krzysztof Jurgiel. W swoim wystąpieniu zwrócił uwagę na problem związany z ginięciem pszczół oraz w tym kontekście na potrzebę przestrzegania zasad ochrony środowiska naturalnego – podstawowego siedliska pszczół. Minister podkreślił, że konferencja ma służyć lepszemu zrozumieniu przez społeczeństwo wzajemnych relacji i zależności pomiędzy pszczołami a środowiskiem. Prelegentami konferencji byli przedstawiciele środowiska naukowego w tym: dr hab. Paweł Chorbiński z UP we Wrocławiu, dr hab. Krzysztof Olszewski z UP w Lublinie, dr hab. Beata Madras-Majewska z SGGW w Warszawie oraz dr inż. Janusz Majewski z SGGW w Warszawie. W wygłoszonych referatach oraz dyskusji pojawiły się propozycje odnośnie konsolidacji środowiska pszczelarskiego zwłaszcza w zakresie opracowania koncepcji wspierania pasiek pod katem zapylania roślin owadopylnych oraz poszukiwania skutecznych narzędzi systemowych godzących interesy różnych środowisk, co stanowi istotne wyzwanie oraz szansę dla rozwoju pszczelarstwa w Polsce. Po zakończeniu konferencji ogłoszono wyniki III edycji ogólnopolskiego konkursu „PSZCZELARZ ROKU", który Fundacja organizowała we współpartnerstwie z Polskim Związkiem Pszczelarskim, Stowarzyszeniem Pszczelarzy Zawodowych, Stowarzyszeniem Pszczelarzy Polskich POLANKA pod patronatem honorowym Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi Krzysztofa Jurgiela oraz Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych Andrzeja Romaniuka. Przebieg prac Kapituły Konkursu oraz zwycięzców III edycji przedstawił Marek Szczygielski – przewodniczący Kapituły. W ogłoszeniu wyników III edycji Konkursu udział wzięła Pani Podsekretarz Stanu MRiRW Ewa Lech oraz reprezentująca Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych - Andrzeja Romaniuka – Pni Dorota Krzyżanowska. Wszyscy finaliści otrzymali pamiątkowe dyplomy a laureaci czterech kategorii konkursowych okolicznościowe grawertony, puchary Prezesa PZP i nagrody rzeczowe, ufundowane m. in. przez Prezesa Stowarzyszenia Pszczelarzy Polskich POLANKA. Zdobywca Grand Prix Konkursu otrzymał „Statuetkę Pszczelarza". W imieniu organizatorów nagrody wręczali Patroni Honorowi oraz Partnerzy Konkursu. Realizacja III edycji możliwa była dzięki pomocy i wsparciu sponsorów i partnerów Konkursu: Polski Związek Pszczelarski, Stowarzyszenie Pszczelarzy Zawodowych, Stowarzyszenie Pszczelarzy Polskich POLANKA, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Agencja Rynku Rolnego, Krajowa Rada Izb Rolniczych, Bayer Sp. z Biowet Puławy Sp. z Przedsiębiorstwo Pszczelarskie Tomasz Łysoń, Apivital, Laboratorium Badania Jakości Produktów Pszczelich - Zakład Pszczelnictwa IO, Pfeifer & Langen Marketing Sp. z Jotun Polska Sp. z Bank Polskiej Spółdzielczości SA, Pasieka Kujawska Apicom, Adamek – Produkcja i sprzedaż odzieży pszczelarskiej i roboczej, Firma Pszczelarska BARTEK Jerzy Skiba, Produkcja Uli Piotr Tumidajewicz. Laureaci III edycji Konkursu Laureaci Grand Prix III edycji Konkursu PSZCZELARZ ROKU 2016: Irena, Albert i Maciej Radwan, Anna Pogacz Kategoria: miód pszczeli odmianowy Michał Słomiński (woj. kujawsko - pomorskie) – I miejsce i tytuł PSZCZELARZ ROKU 2016 Józef Jakubiec (woj. śląskie) – wyróżnienie Szymański Emil Mariusz (woj. dolnośląskie) – wyróżnienie Kategoria: miód pszczeli wielokwiatowy Agnieszka Teresa i Paweł Kamińscy (woj. lubuskie) - I miejsce i tytuł PSZCZELARZ ROKU 2016 Adam Nowicki (woj. łódzkie) - wyróżnienie Roman Stachyra (woj. mazowieckie)– wyróżnienie Kategoria: miód pszczeli spadziowy Irena, Albert i Maciej Radwan, Anna Pogacz (woj. małopolskie) - I miejsce i tytuł PSZCZELARZ ROKU 2016 Zbigniew Durajczyk (woj. mazowieckie) - wyróżnienie Grzegorz Jasina (woj. lubelskie) - wyróżnienie Kategoria: miód sekcyjny Zbigniew Durajczyk (woj. mazowieckie) - I miejsce i tytuł PSZCZELARZ ROKU 2016 Poniżej zamieszczamy listę finalistów III edycji Konkursu: Marek Bożek Kozy, woj. śląskie zgłoszony przez Koło Pszczelarzy w Kozach Kazimierz Czechowski Wałbrzych, woj. dolnośląskie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarz Polskich „POLANKA" Zbigniew Durajczyk Cieciszew, woj. mazowieckie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarzy Polskich „POLANKA" Józef Jakubiec Bielsko-Biała, woj. śląskie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarzy Zawodowych Adam Jakubowski Mrozy, woj. mazowieckie zgłoszony przez Rejonowe Zrzeszenie Pszczelarzy w Siedlcach Mieczysław Janik Pszczela Wola, woj. lubelskie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarz Zawodowych Grzegorz Jasina Lublin, woj. lubelskie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarzy Polskich „POLANKA" Agnieszka Teresa i Paweł Kamińscy Gostkowice, woj. lubuskie zgłoszeni przez Wojewódzki Związek Pszczelarzy w Gorzowie Wielkopolskim Henryk Kłak Jelcz-Laskowice, woj. dolnośląskie zgłoszony przez Rejonowe Zrzeszenie Pszczelarzy w Oławie Stanisław Kuźniar Wola Mała, woj. podkarpackie zgłoszony przez Wojewódzki Związek Pszczelarzy w Rzeszowie Konrad Ładnowski Celinów, woj. mazowieckie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarzy Ziemi Mińskiej Krzysztof Małecki Chodecz, woj. kujawsko-pomorskie zgłoszony przez Regionalny Związek Pszczelarzy Ziemi Kujawsko -Dobrzyńskiej we Włocławku, Koło Pszczelarzy w Chodczu Ireneusz Milewski Wrocław, woj. dolnośląskie zgłoszony przez Koło Pszczelarzy Wrocław-Krzyki „PASIEKA" Monika Morgulec i Mirosław Wróblewski Śmiłowo, woj. wielkopolskie zgłoszeni przez Fundację Edukacji Ekonomicznej i Rozwoju Obszarów Wiejskich Łukasz Murawski Wola Wacławowska, woj. mazowieckie zgłoszony przez Fundację Edukacji Ekonomicznej i Rozwoju Obszarów Wiejskich Adam Nowicki Janów, woj. łódzkie zgłoszony przez Rejonowe Koło Pszczelarzy w Brzezinach Tomasz Pastuszko Nowy Franciszków, woj. lubelskie zgłoszony przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Sadowników Pszczelarzy „Pszczele Sady" Irena, Albert i Maciej Radwan, Anna Pogacz Zabłędza, woj. małopolskie zgłoszeni przez Stowarzyszenie Pszczelarz Zawodowych Michał Słomiński Tuchola, woj. kujawsko-pomorskie zgłoszony przez Pomorsko-Kujawski Związek Pszczelarzy w Bydgoszczy Roman Stachyra Żuromin, woj. mazowieckie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarzy Zawodowych Emil Mariusz Szymański Bielawa Dolna, woj. dolnośląskie zgłoszony przez Górnołużyckie Stowarzyszenie Pszczelarzy w Zgorzelcu Paweł Szymański Jakubów, woj. mazowieckie zgłoszony przez Stowarzyszenie Pszczelarzy Ziemi Mińskiej Ryszard Szymczuch Mąchocice Kapitulne, woj. świętokrzyskie zgłoszony przez Świętokrzyski Związek Pszczelarzy w Kielcach Zdzisław Walicki i Tadeusz Netczuk Wrocław, woj. dolnośląskie zgłoszeni przez Koło Pszczelarzy Wrocław-Krzyki „PASIEKA" Maciej Warcholak Książnice, woj. podkarpackie zgłoszony przez Powiatowe Koło Pszczelarzy w Mielcu Jan Wiewiórka Braniewo, woj. warmińsko-mazurskie zgłoszony przez Polski Związek Pszczelarski Krzysztof Zych Grojec, woj. małopolskie zgłoszony przez Fundację Edukacji Ekonomicznej i Rozwoju Obszarów Wiejskich Organizator: Fundacja Edukacji Ekonomicznej i Rozwoju Obszarów Wiejskich Partnerzy Konkursu: Polski Związek Pszczelarski Stowarzyszenie Pszczelarzy Zawodowych Stowarzyszenie Pszczelarzy Polskich POLANKA Współorganizator Konferencji: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego Patronat Honorowy: Krzysztof Jurgiel - Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Andrzej Romaniuk - Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno –Spożywczych Patronat Konferencji: prof. dr hab. Wiesław Bielawski - JM Rektor SGGW prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka - Dziekan Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW dr hab. Jarosław Gołębiewski - Dziekan Wydziału Nauk Ekonomicznych SGGW Sponsorzy i partnerzy Agencja Rynku Rolnego ul. Karolkowa 30, 01-207 Warszawa Krajowa Rada Izb Rolniczych ul. Żurawia 24/15, 00-515 Warszawa, Bayer Sp. z Al. Jerozolimskie 158, 02-326 Warszawa Biowet Puławy Sp. z ul. Arciucha 2, 24-100 Puławy Przedsiębiorstwo Pszczelarskie Tomasz Łysoń Spółka z Spółka Komandytowa ul. Racławicka 162, 34-125 Sułkowice Apivital Pl. Powstanców Sl. 16-18, 53-314 Wrocław Laboratorium Badania Jakości Produktów Pszczelich Zakład Pszczelnictwa IO ul. Kazimierska 2, 24-100 Puławy Pfeifer & Langen Marketing Sp. z Mickiewicza 35, 60-837 Poznań Jotun Polska Sp. z ul. Magnacka 15, 80-180 Kowale Bank Polskiej Spółdzielczości SA ul. Grzybowska 81, 00-844 Warszawa Pasieka Kujawska Apicom Kaliska 128, 87-840 Lubień Kujawski Adamek – Produkcja i sprzedaż odzieży pszczelarskiej i roboczej ul. Pasieczna 1, 34-322 Gilowice k/ Żywca Firma Pszczelarska BARTEK Jerzy Skiba Pasieki 2, 22-600 Tomaszów Lubelski Produkcja Uli Piotr Tumidajewicz Załawie 68/1, 38-340 Biecz Spotkanie z kandydatami na stanowisko rektora SGGW / Warsaw University of Life Sciences odbędzie się dziś w godz. 13.00-15.00. Zapraszamy do oglądania

Łowiectwo na tym polega, by zadbać o te populacje, a pozyskanie to tylko wisienka na torcie i dodatek, jaki mamy z możliwości korzystania z tych populacji — powiedziała prof. dr hab. Wanda Olech-Piasecka, wykładowczyni w SGGW w Warszawie i członkini zarządu głównego Polskiego Związku Łowieckiego, w czasie konferencji naukowej w Toruniu pt. „Jeszcze Polska nie zginęła – wieś”. Ekspertka broniła w swoim wystąpieniu idei łowiectwa, jako troski o ekosystem i populacje zwierząt. CZYTAJ RÓWNIEŻ: Minister Szyszko w Toruniu o ideach pseudoekologów: „Animalizacja człowieka to pewien cel, bardzo wyrafinowany” Prelegentka zwróciła uwagę na ogromne zmiany, jakie nastąpiły w polskim rolnictwie. Rozwój rolnictwa i intensywna gospodarka rolna powoduje w wielu miejscach pewne uproszczenie środowiska. I niektóre gatunki zwierząt na tym profitują, natomiast inne tracą — mówiła prof. Olech Piasecka Jak zaznaczyła ekspertka, tracą te gatunki, które oprócz pożywienia poszukują w sposób szczególny schronienia, przepiórki, kuropatwy i zające. Nie chodzi o ocenę, czy jest to złe, czy dobre, ale o fakt, że jeśli jest taki ekosystem, to musimy spodziewać się zmian pod względem jakościowym i ilościowym — dodała. I jak podkreśliła, zadaniem łowiectwa jest właśnie wpływanie w sposób bezpośredni, czy też pośredni, na ten ekosystem. Jeśli chcemy, żeby gatunki zwierząt, a dla myśliwych zwierzęta łowne są szczególnym przedmiotem zainteresowania, staramy się jedne zachować i doprowadzić do pewnej równowagi. Gospodarka zasobami ma wspomóc odtworzenie tych gatunków, które nie profitują, bądź ograniczanie innych gatunków — mówiła. To myśliwi pomagają i współpracują z rolnikami i leśnikami, dbając o środowisko i starając się ten uproszczony ekosystem wzbogacić — dodała. Łowiectwo na tym polega, by zadbać o te populacje, a pozyskanie to tylko wisienka na torcie i dodatek, jaki mamy z możliwości korzystania z tych populacji — podkreśliła prof. Olech-Piasecka, a jej słowa spotkały się z owacją uczestników konferencji. Ekspertka doceniła pracę myśliwych. To ludzie, którzy działają społecznie i poświęcają się zadaniom troski o populacje. (…) Gdyby nie praca myśliwych, polegająca na kontroli populacji dużych zwierząt, byłoby z nimi znacznie więcej problemów. Stąd należy podkreślić tę ciężką pracę regulacji populacji, jako zadanie uporządkowania pewnego rodzaju stanu rzeczy — oceniła prof. Wanda Olech-Piasecka CZYTAJ TAKŻE: Kościół, leśnictwo i łowiectwo – wspólna troska o polską wieś. Konferencja naukowa w Toruniu. ZDJĘCIA Premier Szydło do uczestników konferencji w Toruniu: Jak dobry gospodarz dbamy o polską ziemię ak Publikacja dostępna na stronie:

Ebwm. 272 479 272 75 259 235 3 274 128

prof dr hab wanda olech piasecka