W życiu każdego pracownika przychodzi czas, kiedy chcemy zawalczyć o podwyżkę. Jeśli wywiązujemy się wzorowo ze swoich obowiązków i stale poszerzamy swoją wiedzę, to jest to zdecydowanie dobry czas, żeby porozmawiać z szefem o podwyżce. Tylko jak się do niej przygotować? W życiu każdego z nas przychodzi moment, w którym chcemy zawalczyć o podwyżkę. To Twój plan na Nowy Rok? Rozmowa ta nie należy na pewno do najłatwiejszych i nie ma niczego dziwnego w tym, że jest dla nas źródłem stresu. Jednak nie taki diabeł straszny, jak go malują. Jeśli robimy wszystko dobrze (a nawet i lepiej) i dajemy z siebie więcej niż 100%, to na pewno są to solidne fundamenty pod rozmowę o podwyżce. Do takiej rozmowy trzeba bardzo dobrze się przygotować. Jeśli pójdziemy na taką rozmowę „z marszu”, to może się okazać, że chaotyczność naszej wypowiedzi spowoduje, że poniesiemy porażkę. Dlatego podejdź do tematu na poważnie i przygotuj się do rozmowy o podwyżkę, argumenty dopracowując do perfekcji. Jak przygotować się do rozmowy o podwyżkę? Przygotowania do rozmowy o podwyżce powinniśmy zacząć około tygodnia wcześniej. Zacznijmy od przeanalizowania obowiązków, dochodzą nam nowe czy wciąż są takie same? Wypiszmy dokładnie na kartce wszystko czym się zajmujemy. Czy robimy tylko to, co do nas należy, czy również sami wychodzimy z inicjatywą? Czy zdarzyło się, że przejmowaliśmy obowiązki innych? Kolejna rzecz, to wypisanie wszystkich sukcesów i naszych nowych umiejętności. Opiszmy też sytuacje, w których mimo presji czasu lub np. braku pomocy wyszliśmy obronną ręką. Dobrze jest również przygotować kilka pomysłów na polepszenie swojej pracy, na zmiany w firmie. A może mamy pomysł na nowy, kreatywny projekt? Wszystko, to co napiszemy będzie świadczyło o tym, że poważnie podchodzimy do swojej pracy oraz że chcemy związać się z firmą na dłużej. Przygotujmy się też na pytania o to, czego zrobić nam się nie udało. Tutaj najlepiej postawić na szczerość, najważniejsze to pokazanie, że uczymy się na błędach i wyciągamy wnioski. Rozmowa o podwyżkę – jak zacząć? Rozmowę o podwyżkę najlepiej zacząć otwarcie. Od razu powiedźmy z czym przychodzimy i o czym chcemy rozmawiać. Kluczenie czy nieodpowiednie dygresje będą tylko stratą czasu, a może to szefa zirytować na tyle, że nie będzie chciał dłużej z nami rozmawiać. Dlatego od razu szczerze powiedźmy dlaczego przyszliśmy i poprośmy o poświęcenie nam czasu. Rozmowę o podwyżkę z szefem najlepiej zacząć od opowiedzenia o tym, jak ważna jest dla nas praca w firmie. Pamiętajmy, żeby zanadto siebie nie wychwalać, lepiej trzymać się bezpiecznych tematów np. tego, jak możemy się rozwijać dzięki pracy w firmie i ile przez ten cały czas się nauczyliśmy. Podkreślmy też to, że sami również dajemy firmie wiele od siebie. Szef na pewno wie jak pracujemy i stale monitoruje nasze postępy. Rozmowa o podwyżkę ma na celu pokazanie szefowi, że jesteśmy świadomi tego, ile firma daje nam, ale również i tego, ile my dajemy firmie. Jak korzystać z LinkedIn? Jak prowadzić swój profil? Pytamy ekspertkę o to, jak dobrze wypaść w sieci szukając pracy >>> Rozmowa o podwyżkę – argumenty Argumenty w rozmowie o podwyżkę to inaczej nasze mocne strony i dokonania. Najważniejsze to szczerze opowiedzieć o swoim rozwoju w firmie. To, co będzie niewątpliwie świadczyło na naszą korzyść to: – Sukcesy. Opowiedzmy o wszystkim, co uznajemy za swój sukces. Podkreślmy, każdy, nawet najdrobniejszy szczegół. – Rozwój. Pokażmy szefowi jak rozwinęliśmy się od czasu rozpoczęcia pracy. Jeśli mamy na swoim koncie odbyte szkolenia lub kursy to koniecznie o nich powiedźmy. Zobacz także: – Obowiązki. Jeśli doszły nam nowe obowiązki, to będzie bardzo ważny argument podczas rozmowy o podwyżce. Warto wspomnieć o tym, że jesteśmy gotowi na nowe wyzwania, jednak zależy nam, żeby rozwój zawodowy szedł w parze z finansowym. – Mocne strony. Przypomnijmy szefowi o wszystkich naszych mocnych stronach. Jeśli jesteśmy punktualni, świetnie radzimy sobie ze wszystkimi obowiązkami, nie mamy problemu z pracą pod presją czasu i nie boimy się mówić o swoich pomysłach – to koniecznie musimy o tym wspomnieć. Rozmowa z szefem o podwyżce – przykład jak zacząć Sytuacje oficjalne – „Dzień dobry. Doceniam i dziękuję, że znalazł/znalazła Pan/Pani dla mnie czas. Wierzę, że to dobry moment, żeby porozmawiać o moim dalszym rozwoju finansowym…” – „Witam. Pozwoliłam/Pozwoliłem sobie przyjść dzisiaj, ponieważ myślę, że nadszedł dobry czas, żeby porozmawiać o podwyżce. Wiem, że sytuacja firmy, jest różna, jednak wierzę, że dzięki naszym wspólnym wysiłkom możemy ją polepszyć. Zacznę od tego, że od pierwszego dnia w firmie pracuje ciężko….” Sytuacje nieoficjalne Może zdarzyć się, że jesteśmy z szefem na „Ty”. Wtedy możemy pozwolić sobie na nieco mniej oficjalną formę, jednak nie zapominajmy, że rozmawiamy z szefem, nie z kolegą z pracy. – „Cześć. Dzięki, że znalazłeś czas. Myślę, że to dobry moment, żeby porozmawiać o mojej podwyżce, o ile oczywiście masz teraz chwilę..” – „Hej, masz teraz czas pogadać? Chciałbym/Chciałabym porozmawiać o jednej, ważnej dla mnie rzeczy. Jak wiesz, staram się pracować najlepiej jak mogę. Ostatnio doszło mi sporo nowych obowiązków, więc myślę, że to dobry czas, żeby porozmawiać o podwyżce…” Rozmowa o podwyżkę po angielsku Jeśli pracujemy w międzynarodowej korporacji lub firmie skupiającej osoby z różnych krajów, wtedy możemy spodziewać się rozmowy o podwyżkę po angielsku. Do takiej rozmowy musimy przygotować się jeszcze lepiej. Może się zdarzyć, że na co dzień nie musimy posługiwać się biznesową wersją języka angielskiego, jednak rozmowa z szefem lub menadżerem będzie miała charakter biznesowy. Lepiej więc powtórzyć sobie wszystkie angielskie zwroty związane z naszą pracą i podwyżką. Możemy napisać sobie po angielsku na kartce wszystko to, o czym chcielibyśmy powiedzieć przełożonemu podczas rozmowy o podwyżkę. Jeśli martwimy się jak zacząć rozmowę o podwyżkę po angielsku, to absolutnie niepotrzebnie. Zaczynamy ją tak samo jak rozmowę po polsku, możemy tylko dodatkowo przypomnieć sobie kilka biznesowych zwrotów grzecznościowych. Nie wątpmy też w swoje umiejętności językowe, skoro dobrze odnajdujemy się w pracy w międzynarodowym środowisku, to jedyna bariera językowa istnieje tylko w naszej głowie.
Jak napisać podziękowanie za udział w rekrutacji? Bez względu na przebieg rozmowy kwalifikacyjnej podziękuj kandydatowi za spotkanie. W e-mailu podkreśl, że doceniasz jego poświęcony czas i zaangażowanie. Poproś też o jego opinię – warto wysłać krótką ankietę, z której wyniknie czy kandydat zaaplikowałby do firmy jeszcze raz.
Natka72, mimo wczesniejszej Twojej malej sympatii w moim kierunku, to jednak postanowiłam zabrać głos...1. alimenty pobrane przez komornika będziesz dostawać na czas i zawsze w wysokości do jakiej masz prawo (czyli wysokość wyroku), koszty komornicze (coś kolo 11% komornik potrąca sobie dodatkowo - w naszym przypadku jest to kwota alimentów 300 zał, komornik ściąga 331,70);2. alimenty sa od uprawnionych potrzeb syna (w Twoim przypadku leczenie, prawdopodobnie rehabilitacja, nauka, zainteresowania, no i codzienne potrzeby: jedzenie, mieszkanie, prad) i zdolności zarobkowych meza. nie wiem jak wyglada ta jego "renta", ale moze jest jakis sposob, zeby wykazac jakis jego dochody, np pomaga zonie w czyms... poza tym jesli przepisal cokolwiek na zone, to on sie tego dorobil, a skoro tak, to mozna w tym kierunku sprobowac pokazac, ze sie czegos dorobic. 3. pasierbica ma niewiele do tematu, ale decydujac sie na kolejny zwiazek i kolejne dziecko wie, ze "wisi" nad nim dziecko. kolejne dziecko nie zwalnia z lozenia na pierwsze, a alimenty maja pomoc dziecku zyc na poziomie na jakim zyja jego rodzice (cyt z naszego uzasadnienia)4. jesli placi po 350 zl regularnie (nie wiem czy dodatkowo, oprocz alimentow czy zamiast alimentow 260), tak czy inaczej do wartosci jakiej placi mozesz starac sie podniesc. skoro juz jest na rencie, to nie bedzie mial pomyslu na zbicie....Dobra, to tyle ze strony sadowego laika. Tylko prosze walcz o dziecko, a nie dzieckiem. To najwazniejsze. i bez wzgledu na wszystko jest to jego ojciec... pozdrawiam
weź zwykły słownik i próbuj samemu/samej wtedy wiesz co napiszesz. jeżeli potrzebujesz jeszcze pomocy masz moje gg na profilu to pomogę ale nie odwale całej roboty:) 0. 0. Wiki1415. odpowiedział (a) 11.03.2014 o 19:25: Ok dzięki wielkie :) Zobacz 2 odpowiedzi na zadanie: Jak napisać podziękowanie po niemiecku?
Przeczytaj jak napisać podziękowania, jaki układ elementów zastosować, zapoznaj się z przykładami podziękowań. Na skróty: Wskazówki · Układ · Wzór · Podziękowanie dla lekarza – przykład · Podziękowanie za kondolencje – przykład · Podziękowanie za wakacje – przykład · Podziękowanie za wsparcie – przykład Podziękowanie to wyrażenie uczucia wdzięczności wobec innej osoby. Może przybrać postać pisemną. Stosuje się je w sytuacji, gdy czujesz się szczególnie zobowiązany (zobowiązana) za pomoc, przysługę itp., które wyświadczyła Ci druga osoba. Warto wtedy napisać list, który odnosi się do tej konkretnej sytuacji, zawierający wyrazy uznania i wdzięczności dla adresata. Czasami wysyła się kartkę z odpowiednią, gotową formułką, ale nie zawsze jest to wystarczające. Samodzielnie napisany list będzie stanowił bardziej indywidualne podziękowanie. Wskazówki Stosuj formy grzecznościowe; List z podziękowaniem powinien przede wszystkim zawierać formułkę podziękowania, skierowaną do osoby, której dotyczy; Podziękowania powinny być autentyczne, a uczucie wdzięczności szczere; Dodaj kilka szczegółów, które zapamiętałeś (zapamiętałaś); List z podziękowaniem może przybierać formę mniej lub bardziej oficjalną w zależności od sytuacji i adresata; W listach o charakterze urzędowym/formalnym powinno się znaleźć jak najmniej treści ubocznych; Listy z formalnym podziękowaniem są zwykle krótkie. Od razu podaje się kto dziękuje i za co, a następne przedstawia wszystkie dalsze informacje uzupełniające związane z okolicznościami podziękowania; Unikaj wzniosłych, patetycznych sformułowań, które brzmią sztucznie; W zakończeniu listu powtarza się krótko wyrazy wdzięczności; Należy wyraźnie określić kto dziękuje. Układ Miejscowość, data; Dane nadawcy; Dane odbiorcy (adresata); Zwrot grzecznościowy (np. „Szanowny Panie…”, „Drogi …”); Nawiązanie do sytuacji, która miała miejsce i podkreślenie uczucia wdzięczności; Wyrażenie uznania za gest, czyn, udzielenie pomocy itp. Wyrażenie gotowości, aby przyjść z pomocą w ramach rewanżu; Życzenie wszystkiego najlepszego; Zwrot grzecznościowy (np. „Z wyrazami szacunku”, „Pozdrawiam serdecznie”) i podpis. Wzór Podziękowania – wzór …………………….. (miejscowość, data) …………………….. …………………….. …………………….. (dane nadawcy) …………………….. …………………….. …………………….. (dane odbiorcy) Szanowny Panie/Pani [imię lub funkcja], jedynie dzięki Pana/Pani zaangażowaniu udało mi się…………………….. Pragnę podziękować z całego serca za…………………….. Niewiele osób zachowałoby się tak jak Pan/Pani. Zdaję sobie sprawę, że…………………….. W sytuacji gdy…………………….. Czuję się zobowiązany/a do…………………….. Za wszystko co Pan/Pani dla mnie zrobił/a jeszcze raz dziękuję. Życzę Panu/Pani…………………….. Pozdrawiam serdecznie …………………….. (podpis) Komentarze
Wzór podziękowania za rozmowę kwalifikacyjną. Temat: Podziękowanie za spotkanie. Treść: Dzień dobry, dziękuje za nasze dzisiejsze spotkanie. Cieszę się, że mogłem/am dowiedzieć się nieco więcej o Państwa firmie i stanowisku Specjalisty ds. Sprzedaży. Doceniam też przyjazną atmosferę, w której odbyła się nasza rozmowa.
Temat braku pewności siebie i braku odwagi w kontekście pracy i biznesu pojawił się ostatnio w rozmowach z Czytelniczkami i zazwyczaj to były historie nie tyle smutne, ile pozbawione nadziei. Nie dziwię się wcale. Ostatnie 12 miesięcy były dla nas testem na ocenę, bez przygotowania. Niestabilność finansowa, niestabilna sytuacja na rynku pracy, obostrzenia, zakazy i nakazy sprawiły, że nie czujemy się sobą, nie wierzymy we własne możliwości. Poczucie bezpieczeństwa w kontekście pracy jest bardzo ważne. Ale wydaje nam się, że nie od nas ono zależy. I właśnie o pewności siebie w kontekście działań zawodowych zapytałam jedyną znaną mi specjalistkę od pewności siebie – Kasię Malinowską. Całą rozmowę możecie obejrzeć na moim profilu na Instagramie. Czy naprawdę brak wiary w siebie to jest koniec końców i człowiek nie może nic z tym zrobić? Kasia: Dobra wiadomość jest taka, że pewności siebie to postawa, nastawienie, które jest plastyczne i mamy na to wpływ. Jesteśmy w stanie moderować, umacniać, modyfikować tę pewność siebie. Praca nad pewnością siebie jest jak praca nad mięśniami – trzeba regularnie ćwiczyć. Co jest ważne – systematyczność, cierpliwość, właściwe obciążenie. Od czego zacząć budowanie pewności siebie? Kasia: Od autoanalizy, od zastanowienie się, gdzie konkretnie potrzebuję więcej pewności siebie, bo nie potrzebujemy jej w każdym aspekcie życia tak samo. Są sfery w naszym życiu, w których czujemy się wystarczająco pewne. I to wystarczy. Ale są sfery, gdzie pewności siebie brakuje. Ważne! Nie pracujemy nad wszystkim, ale wybieramy najważniejszy punkt. Jakie fundamenty budują naszą pewność siebie? Kasia: Pewność siebie rośnie z działaniem, ona jest zawsze tym efektem po, a nie efektem przed. Jeśli idę na pierwszą w życiu rozmowę kwalifikacyjną i nie wiem, jak będzie wyglądała, jak długo potrwa, o co będą pytać – to jest jedna wielka niepewność, która paraliżuje i sprawia, że jesteśmy w emocjonalnym rozedrganiu. Ale jeśli mam za sobą parę juz rozmów kwalifikacyjnych, to gdy idę na 8. rozmowę, czuję się znacznie pewniej. Pewność siebie dają nam doświadczenia, dzięki którym możemy poznać siebie. Wiem już, co mnie stresuje, które elementy są dla mnie łatwe, które nie, jak mogę się przygotować, o co mogę zadbać, żeby mi lepiej poszło. Im lepiej siebie znamy, tym większe mamy zaufanie do siebie, a to też buduje poczucie pewności siebie. Co zrobić, gdy podczas spotkania załamuje się glos i tracimy pewność siebie? Kasia: Być autentyczną! Warto być sobą i w takiej sytuacji powiedzieć: przepraszam, denerwuję się. Pamiętajcie, że tam po drugiej stronie też siedzi człowiek, który też był kiedyś na tym samym miejscu. Ludzie cenią autentyczność. Nie ma co udawać, bo zdenerwowanie widać gołym okiem. Pokażcie siebie takimi, jakimi jesteście. Szczerość i autentyczność jest doceniania, pokazuje, że nie obawiacie się odsłonić, potraficie być szczere, zmagacie się z czymś, ale nie uciekacie. Ale też ważne jest poczucie humoru, które „cudownie amortyzuje życiowe wypadki”. Humor jest najkrótszą drogą do drugiego człowieka. Dystans rozładowuje stres, wycisza emocje. Jak sobie poradzić z zaczynaniem od zera po 20 latach w jednej pracy? Kasia: Z takim doświadczeniem wchodzimy w „buty mistrza” i czujemy się pewnie, jesteśmy ekspertkami, mamy ugruntowaną pozycję. Jak zaczynamy coś od zera, to trzeba założyć „buty ucznia”, a to jest trudne, bo nam się to kojarzy z poczuciem porażki, czasem wstydu. Jak to teraz, po 20 latach zaczynać od nowa? Jeśli spojrzycie na to jak na odkrywanie siebie na nowo, rozwijanie się w nowych przestrzeniach, to może to być wzmacniające. Jak ludzie zaczynają coś po raz pierwszy, zaczynają od zera, to mają oczekiwania, że to ma być idealne, perfekcyjne. Spalamy się, gdy mamy za wysoko postawioną poprzeczkę. Cytując Ernesta Hemingwaya: „Pierwsza wersja czegokolwiek zawsze jest gówniana.” I to jest prawda, która nas uwalnia. Niech to, co robisz, będzie wystarczająco dobre. Po 20 latach, jeśli ci dziękują, to twoje poczucie własnej wartości leci na łeb na szyję, tak, jakby te 20 lat pracy zostało niedocenione, i ciężko startować z poczuciem, że świat do mnie należy, skoro najpierw muszę wylizać rany. Kasia: Najpierw coś musi spłonąć, by mogło się narodzić coś nowego. Kiedy coś się zamyka, jednocześnie robi się miejsce na coś nowego, trzeba dać sobie trochę czasu, żeby ochłonąć. Jak pójść z odwagą po podwyżkę? Nie wiem, czy boimy się bardziej samej konfrontacji z szefem i rozmowy o pieniądzach, czy może boimy się przy okazji usłyszeć, że na tę podwyżkę nie zasługujemy. Kasia: Trzeba zrobić krok do tyłu i zadać sobie pytanie: ok, co mnie tak stresuje, dlaczego to jest dla mnie takie trudne? Badania mówią, że my kobiety zaniżamy swoje kompetencje, talenty i zdolności średnio o 30%. Patrząc na te statystyki, może się okazać, że mamy takie przekonanie, że nie jesteśmy wystarczająco dobre, żeby tę podwyżkę dostać. Czy nasza obawa wynika z tego, że zaniżamy swoje kompetencje i mamy przekonanie, że nie zasługujemy na większe pieniądze, czy to wynika ze wstydu, bo my się też wstydzimy przecież mówić o pieniądzach. Znam masę kobiet, które nie wyceniają się właściwe w stosunku do tego, co robią. Bo właśnie odczuwają wstyd dotyczący pieniędzy, bo może zostaną odebrane jako osoby zachłanne, dla których tylko kasa się liczy? Niedawno rozmawiałam na ten temat z Klaudią Kuhn z Madamy, i właśnie ona powiedziała o kolejnym przekonaniu dotyczących pieniędzy, który hamuje dziewczyny przed zarabianiem: kobieca kobieta nie zarabia, bo bogactwo i zarabianie to domena mężczyzn. Kasia: Generalizując, w społecznym postrzeganiu kobiety, nie ma miejsca na twarde negocjacje. Jak facet twardo negocjuje swoje wynagrodzenie, to jest to odbierane pozytywnie, bo to znaczy, że zna swoją wartość, że wie, jak wycenić swoją pracę, że jest zdecydowany. Mężczyźni nie mają problemu, by powiedzieć, za ile zgodzą się podjąć dane stanowisko. Natomiast kobieta, która twardo negocjuje swoje stawki, nie zawsze jest pozytywnie odbierana. Mówi się, że jest karierowiczką, że tylko kasa się dla niej liczy. Zadałabym sobie pytanie: dlaczego ta podwyżka jest mi potrzebna? Jeśli usłyszycie w środku odpowiedzi: bo czuję, że nie jestem wystarczająco wynagradzana w stosunku do tego co robię, to jest to silny argument. Kolejnym pytaniem niech będzie – co ta podwyżka ma zmienić? Może się okazać, że podwyżka sprawi, że będziesz bardziej zmotywowana, zaangażowana. Po trzecie, cos się stanie, jak ja nie zawalczę o tę podwyżkę, czy będę miała ochotę tę pracę nadal wykonywać dobrze, z zaangażowaniem? Czy będę przychodziła do pracy z radością, czy raczej z frustracją? W tej sytuacji ważne są dwa pytania: Co się stanie, jak poproszę o tę podwyżkę? Co się stanie, jak nie poproszę o tę podwyżkę? Jakie będą konsekwencje tych dwóch sytuacji? Te odpowiedzi powinny być podpowiedzią. Czy warto opracować sobie w głowie najczarniejszy scenariusz? Kasia: Ja bym nie szła w najczarniejsze scenariusze, ale jest coś, co nazywam metodą trzech szampanów. Przygotowujesz sobie trzy scenariusze. Ten najlepszy, czyli np. wiem, w jakiej kwocie chcę dostać tę podwyżkę i jeśli ją dostanę dokładnie w takiej kwocie, to otwieram trzy szampany. Później schodzę trochę niżej i przygotowuję sobie opcję na dwa szampany, czyli np. okaże się, że dostanę podwyżkę, ale nie dokładnie w kwocie, o jakiej myślałam. Podwyżka będzie trochę mniejsza, ale nadal ok. Trzecia opcja, czyli jeden szampan, to sytuacja, którą po prostu akceptujemy – a wszystko, co się wydarzy poniżej jednego szampana, to opcja nie do zaakceptowania. To są dobre, bezpieczne ramy, bo często wpadamy w skrajności, na zasadzie: albo wszystko, albo nic, a miedzy wszystko a nic jest wiele opcji. I jak idziecie na rozmowy czy negocjacje, to warto sobie te scenariusze przygotować. Jak sytuacja może się potoczyć i jakie opcje są dla mnie do zaakceptowania. Ta szersza perspektywa daje poczucie bezpieczeństwa. Warto sobie też spisać – co robimy w tej pracy, jakie są nasze obowiązki, zapytać współpracowników, co sądzą o pracy z nami. Bo jeśli hamuje nas myśl, że się okaże, że wcale takie dobre nie jesteśmy i trzeba po nas poprawiać, to jeśli znajdziemy na te dylematy odpowiedź, to będzie nam łatwiej sięgnąć po tę podwyżkę. Zapytanie się innych jest dobrym pomysłem, bo my zaniżamy nasze kompetencje i patrzymy na siebie surowym okiem. Może się okazać, że nasz wkład w pracę zespołu jest większy, niż nam się wydaje. Feedback poszerza perspektywę. „Wolę być zwolniona, niż sama podjąć decyzję o zmianie pracy” – to też częsta postawa. Kasia: Oddawanie odpowiedzialności będzie ciągnęło pewność siebie w dół, bo nie mamy poczucia sprawczości. Nie mamy poczucia, że kształtujemy swoje życie, bo chcemy, by ktoś inny za nas zadecydował. A poczucie odpowiedzialności daje poczucie sprawczości, jeśli mam poczucie sprawczości, to kształtuję swoje życie. Co osłabia naszą pewność siebie? Kasia: Są trzy faktory, które osłabiają pewność siebie. Poczucie wstydu, czegokolwiek dotyczy Nadmierne staranie się i perfekcjonizm Samokrytyka Jeśli te trzy rzeczy w nas żyją, to poczucie pewności siebie jest w zaniku. Jeśli chcemy pielęgnować pewność siebie, to trzeba wykonać pracę ze wstydem, perfekcjonizmem i samokrytyką. By była przestrzeń na tę pewność siebie. Kasia Malinowska podczas naszej rozmowy użyła hasła ,,okno pogodowe”. Od razu mi się ta metafora spodobała i warto ją zapamiętać! Kasia: Himalaiści, którzy zdobywają szczyty, czekają na tzw. okno pogodowe, czyli sprzyjające warunki. Jeśli przegapią ten moment, to muszą czekać, by zaatakować szczyt jeszcze raz Tę metaforę przekładam na życie. Czasem w wyzwaniach zawodowych przychodzi taki moment, gdy otwiera się „okno pogodowe”, to może być oferta, propozycja, zapytanie, coś, co same czujemy, że chcemy zrobić. Cała sztuka polega na tym, by wykonać ten ruch, zanim to okno się zamknie, a ono zamyka się wtedy, gdy intelekt dochodzi do głosu i on mówi: nie teraz, za wcześnie, nie dasz rady, przygotuj się, inni są lepsi. Ważne jest, by wykorzystać ten moment, gdy silnie czujemy, że chcemy się odważyć. Im dłużej czekamy, tym nasza pewność siebie i ekscytacja się rozmywają. Za chwilę zapomnimy o tym pomyśle, a po czasie się okazuje, że ktoś za nas wykorzystał tę szansę. _________________ Chcesz popracować nad pewnością siebie? Kasia poleca te książki: Niepewność przekleństwem kobiet. Helene Lerner Budowanie pewności siebie. Podejście skoncentrowane na współczuciu. Mary Welford 13 rzeczy, których nie robią silne psychicznie kobiety. Amy Morin Wszystko da się ogarnąć. Marie Forleo Odważne życie. Jak być nieustraszonym w dzisiejszym świecie. Pema Chödrön Zapamiętaj proszę tę rozmowę. Możesz także zapisać sobie nasz live na Instagramie. Trzymamy za Ciebie kciuki! tdVzC. 20 294 234 285 9 309 53 270 419jak napisać podziękowanie za podwyżkę
